Jeśli od dłuższego czasu nie możesz pozbyć się zmęczenia. Nie pomagają wolne weekendy, ani dłuższe urlopy. Nie masz ochoty na pracę i najchętniej uciekłbyś na koniec świata. Być może stałeś się kolejną ofiarą wypalenia?
Żyjemy w świecie nadmiaru informacji, podejmujemy szybko decyzje. Wymagania dzisiejszego świata stale rosną. Normą staje się życie w „niedoczasie”. Są wśród nas z pewnością osoby, które ciągle mają zaplanowany terminarz dnia od rana do późnego wieczora. Można powiedzieć, że istnieje moda na życie w stresie. Świat oczekuje od nas ciągłego wzrostu osobistej wydajności, zaangażowania i doskonałości w każdym wymiarze. Wielu ludziom w naszym społeczeństwie wydaje się, że jeśli nie sprostają temu trendowi, nie będą akceptowani i zasługiwali na szacunek. Podejmują w związku z tym karkołomne działania, aby być na topie. Chcą perfekcyjnie pracować, wyglądać, mieć idealne relacje, otaczać się dobrymi rzeczami. Aż wreszcie osiągają poczucie bycia niewolnikiem trendu, w którym żyją. W końcu niosą ze sobą poczucie pustki.
Największym zagrożeniem zdrowia psychicznego jest złe zarządzanie energią. Wpływa to istotnie na chroniczny stres. Jedną z konsekwencji przewlekłego stresu jest zespół wypalenia. To stan, w którym zaangażowane w różne przedsięwzięcia osoby tracą motywację do działania. Zaczynają odczuwać wyczerpanie emocjonalne, psychiczne i fizyczne, co przejawia się zmniejszonym zainteresowaniem pracą, obniżoną aktywnością oraz brakiem satysfakcji z wykonywanych zadań. Negatywne skutki dotyczyć mogą także życia osobistego oraz relacji z ludźmi. Psychologowie i psychoterapeuci mają coraz częściej do czynienia z coraz większą grupą ludzi cierpiących na zespół wypalenia. Jeśli wczesne objawy wypalenia zostaną w porę zidentyfikowane i na czas zastosowane zostaną odpowiednio dobrane programy, to ok. 70- 80% osób doświadczających wypalenia może „wyzdrowieć” w ciągu 7 miesięcy.
Jednym z syndromów wypalenia jest wyczerpanie, które przejawia się w poczuciu ogólnego zmęczenia, braku naturalnej energii i zapału do działania, braku radości życia, zwiększonej drażliwość oraz impulsywności. Człowiek czuje się wyeksploatowany i wyczerpany, a równocześnie nie widzi możliwości regeneracji utraconych sił. Z perspektywy psychicznej odczuwa się rozluźnienie emocjonalnych więzi z innymi, co często przybiera formę utraty przywiązania i bliskości. Człowiek jest negatywnie nastawiony wobec otoczenia. Często towarzyszą mu zachowania określane jako gruboskórne. Relacje z innymi stają się bezosobowe. Cynizm jest następstwem nadmiernego wyczerpania, a także utraty zasobów emocjonalnych i fizycznych. Następuje zaburzenie równowagi energetycznej. Przewagę stanowi energia stresowa. Brakuje jej rozładowania. U osób dotkniętych tym problemem narasta przekonanie, że obiektywnie nic nie osiągnęły. I tu jest pułapka, ponieważ przekonania takie bardzo często rodzą skłonność do wzrostu samokrytyki i braku samoakceptacji. Wówczas pojawia się poczucie bezsensu i postawa rezygnacji w relacjach. Można zaobserwować wzrost poczucia nieadekwatności zawodowej i relacyjnej, co może prowadzić do przekonania o własnej nieprzydatności i bezwartościowości.
Podsumowując można stwierdzić, że wypalenie jest po prostu skumulowaną reakcją na przewlekły stres. Jego nasilenie zależy między innymi od indywidualnych umiejętności prawidłowego gospodarowania własną energią – dbaniem w pierwszej kolejności o rozładowanie energii stresowej, a następnie regenerację sił. Z tej perspektywy istotne jest, abyśmy byli uważni na swój bilans życiowy.
Artykuł ukazał się również na stronie www.zwierciadlo.pl
